MOTYWACJA WEWNĘTRZNA – DLACZEGO MUSISZ JĄ W SOBIE ZNALEŹĆ?
Czy wiesz, że to, jakie będzie źródło Twojej motywacji, może bezpośrednio wpłynąć na efekty, które osiągniesz? Motywacja wewnętrzna to bardzo silne narzędzie, z którego warto nauczyć się korzystać. Przygotowałam dla Ciebie artykuł, który pozwoli Ci zaznajomić się z tym tematem i odkryć w sobie pokłady siły, których do tej pory nie zauważałaś. Koniecznie go przeczytaj!
Motywacja – czy ona w ogóle istnieje?
Motywacja to kontrowersyjny temat. Są osoby, które nieustannie jej szukają, są takie, które dysponują jej ogromną ilością na co dzień, a są takie, które totalnie odrzucają jej istnienie, bo uważają, że motywacji nie ma, jest tylko dyscyplina. Jak wiesz, ja nie boję się kontrowersyjnych tematów, dlatego dzisiaj przedstawię Ci perspektywę, która według mnie jest najrozsądniejsza.
Mówienie, że motywacja nie istnieje, jest oczywiście bzdurą, ponieważ to właśnie dzięki temu zjawisku możemy odpowiedzieć sobie na pytanie „po co ja to w ogóle robię?”. Przecież musi być jakieś źródło tego, że wstajemy z kanapy lub wręcz przeciwnie ciągle na niej zalegamy. Natomiast motywacja w takim ujęciu, w jakim większość z nas do niej podchodzi, według mnie, to faktycznie totalna bujda. Wiele osób mówi „nie będę dziś ćwiczyć, nie mogę znaleźć motywacji” albo „straciłem motywację, bo nie jadę na wakacje, więc przestaję uczyć się języka”. W takich momentach właśnie konieczna jest dyscyplina, a nie motywacja. Motywacja ma nas tylko popchnąć do jakiegoś działania, a dyscyplina, wyrobione nawyki, nasze zaangażowanie i samozaparcie mają stać się tym, co przy jakimś działaniu nas utrzyma.
Czym jest motywacja według psychologów?
Według psychologów motywacja to proces, który warunkuje dążenie do określonych celów oraz system, na który składają się podstawowe potrzeby i wartości, determinujące kierunek działań. Trochę to skomplikowane, prawda? Wyobraź sobie więc, że słowo to jest niejako zlepkiem dwóch innych słów: motyw oraz akcja. Czyli musimy mieć cel (motyw), żeby rozpocząć działanie (akcja). Nie ma tu jednak nic o tym, jak długo motywacja jest w stanie nas utrzymać przy wykonywaniu danego działania. Mimo to na co dzień motywacja, a także jej konkretny rodzaj, ma ogromne znaczenie, jeśli chodzi o efektywność działań i to, jak długo jesteśmy w stanie pracować na dany efekt. Dlaczego? Otóż motywacja dzieli się na dwa rodzaje: wewnętrzną i zewnętrzną. I teraz wytłumaczę Ci, czym te dwa typy się różnią.
Motywacja zewnętrzna
O motywacji zewnętrznej mówimy wtedy, gdy chęć osiągnięcia czegoś pochodzi u nas z zewnątrz. Oznacza to np. że swoją sylwetkę chcesz zmienić dlatego, że usłyszałaś od koleżanki, że jesteś gruba. Dzieje się to też wtedy, gdy postanawiasz zmienić styl życia całej rodziny tylko dlatego, że Twoja teściowa uznała, że jesteś złą matką, żoną i gospodynią. Występuje to również wtedy, kiedy decydujesz się zmienić pracę, ponieważ Twój partner powiedział Ci, że jesteś nieambitna. To oczywiście tylko negatywne przykłady, ale są też motywacje zewnętrzne o całkowicie pozytywnym wydźwięku. Np. zaczynasz uczyć się kolejnego języka, ponieważ Twój nauczyciel francuskiego uznał, że masz wyjątkową łatwość w pojmowaniu i nie możesz tego zaprzepaścić. Decydujesz się na treningi siłowe, ponieważ Twój partner pochwalił Twoją siłę po moich treningach z gumami oporowymi i uznał, że na pewno doskonale poradzisz sobie także z dużym obciążeniem sztangi. Pojawia się ona też wtedy, kiedy decydujesz się pójść na studia podyplomowe, aby nie zawieść swojego szefa, który obiecał pokryć koszty, bo widzi w Tobie potencjał.
Tak mniej więcej działa motywacja zewnętrzna. Robisz coś, aby zyskać aprobatę, uznanie, szacunek czy docenienie innej osoby. Robisz coś głównie dlatego, że nie chcesz zawieść partnera, mamy, przyjaciółki, siostry czy szefa. Robisz coś, bo masz poczucie, że ktoś tego wymaga lub źle na Ciebie patrzy.
Motywacja wewnętrzna
Zupełnie inaczej jest w przypadku motywacji wewnętrznej. Motywacja wewnętrzna to pojawiające się bodźce, które sprawiają, że ludzie zachowują się w określony sposób lub poruszają się w określonym kierunku. Tymi bodźcami mogą być odpowiedzialność, interesująca, stawiająca wyzwania praca, możliwość wykorzystania i rozwoju umiejętności czy też swoboda działania. Najważniejsze jednak, aby te bodźce wychodziły bezpośrednio od Ciebie! Przejdźmy przez to na przykładzie.
Jeśli zdecydujesz się zmienić swoją sylwetkę nie dlatego, że ktoś powiedział Ci, że źle wyglądasz albo nie dlatego, że Twój partner powiedział, że wolałby, żebyś była szczuplejsza, a dlatego, że chcesz dobrze się czuć, być zdrowa, silna i uśmiechać się do swojego odbicia w lustrze, to znak, że czerpiesz z motywacji wewnętrznej. To Ty chcesz czuć się lepiej. To Ty chcesz zmienić swoje życie. I Ty chcesz to zrobić dla SIEBIE! Podobnie jest z nauką języka, zmianą pracy czy przeprowadzką. Jeśli czujesz, że musisz to zrobić z „egoistycznych pobudek”, czyli np. po to, aby się rozwijać, po to, aby bez obaw zamówić sobie posiłek na zagranicznych wakacjach, po to, aby poczuć się lepiej mentalnie albo po prostu dlatego, że to lubisz, to znaczy, że osiągnęłaś to i masz w sobie motywację wewnętrzną. A co Ci to właściwie daje?
Dlaczego MUSISZ znaleźć w sobie motywację wewnętrzną?
Psychologowie prowadzili na temat rodzajów motywacji wiele badań. Większość z nich wskazuje wyraźnie, że osoby, które kierują się motywacją wewnętrzną, są w stanie osiągać cele szybciej i pracować ciężej, aby je zdobyć. Co jest jednak najważniejsze, osoby, które mają motywację wewnętrzną, znacznie bardziej się angażują i są w stanie utrzymać działania przez dłuższy czas. To jest klucz!
Jeśli zdecydujesz się, zmienić swoją sylwetkę dla partnera czy przez złośliwy komentarz koleżanki, jest szansa, że Ci się uda. Będziesz robiła 5 treningów w tygodniu i trzymała restrykcyjną dietę, a na pewno osiągniesz swój cel. Tylko co stanie się później? Prawdopodobnie bardzo szybko porzucisz takie podejście, bo tak nie da się żyć! Nie da się żyć o liściu sałaty, od treningu do treningu. Kilogramy szybko więc wrócą, a Ty pogrążysz się w rozpaczy, że znów Ci się nie udało. Mając motywację wewnętrzną, np. że chcesz prowadzić zdrowy styl życia, aby mieć nie tylko ładne ciało, ale przede wszystkim być zdrową, silną kobietą, możesz osiągnąć znacznie więcej. Podejdziesz do tego zadaniowo, stworzysz plan, który będzie dla Ciebie dobry i będziesz go konsekwentnie realizować. Kiedy przez dłuższy czas będziesz wykonywać np. 3 treningi w tygodniu i będziesz jadła w zdrowy, zbilansowany, ale też smaczny sposób, zauważysz efekty. Bez wyrzeczeń i bez bólu. Wtedy zmienisz cały swój styl życia, a cel, czyli metamorfoza sylwetki, stanie się już tylko miłym dodatkiem. To wszystko może dać Ci wykształcenie w sobie motywacji wewnętrznej. Właśnie dlatego warto!
Motywacja zewnętrzna nie zawsze jest zła
Oczywiście, żebyś nie zrozumiała mnie źle. Motywacja zewnętrzna też bywa potrzebna. Np. gdy wiesz, że sama z siebie nigdy nie nauczyłabyś się języka czy nie poszła na kurs, który jest bardzo potrzebny w Twojej pracy, ale zmotywował Cię szef, który obiecał Ci lepsze stanowisko i premię, to jak najbardziej taka motywacja jest przydatna. Wtedy sytuacja jest win-win… Ty masz nowe kompetencje, wyższe wynagrodzenie i bardziej ambitną pracę, a Twój szef lepiej wykwalifikowanego pracownika. Jednak jest to sytuacja mocno ograniczona w czasie, która wymaga poznania nowych rzeczy i późniejszego stosowania ich w praktyce. Motywacja zewnętrzna jednak nie sprawdzi się wtedy, gdy chcesz osiągnąć coś dużego, co wymaga wiele pracy i zaangażowania przez długi czas. Nie sprawdzi się więc, np. gdy chcesz schudnąć, a potem tę wagę utrzymać lub chcesz zacząć jeść zdrowo, aby uzyskać dobre wyniki badań i później to zdrowie zachować w takim stanie. Podobnie z treningami, jeśli chcesz zacząć trenować regularnie i cieszyć się tym procesem, nie ma szans, abyś zrobiła to bez motywacji wewnętrznej.
Jeśli chcesz poczytać nieco więcej na temat tego, jak przedstawia się kwestia motywacji wewnętrznej u osób aktywnych, odsyłam Cię do zapoznania się z badaniem „Samoocena sprawności fizycznej a motywacja do wykonywania ćwiczeń”. B. Stankiewicz, J. Stankiewicz, P. Mandzák oraz M. Kotyśko.
Płynie z niego m.in. taki wniosek:
Po zestawieniu dwóch analiz można stwierdzić, że nie czynniki zewnętrzne, ale czynniki wewnętrzne są głównym motywatorem, jeśli chodzi o uprawianie sportu. Ważniejszą rolę dla ankietowanych odgrywa przyjemność płynąca z uprawianej przez nich dyscypliny, uczenie się o sporcie czy też samodoskonalenie, aniżeli opinia osób postronnych i postrzeganie ich osobowości przez pryzmat aktywności fizycznej.
To niezwykle ważna kwestia!
To Ty musisz stać za sobą murem i być swoją motywacją!
Dlatego pamiętaj, że nikt nie zadba o Ciebie tak, jak Ty sama. Źródła swojej motywacji (a także dyscypliny) należy szukać w sobie! Dzięki temu zyskasz poczucie, że wszystkie zmiany wprowadzasz dla siebie, dla swojego zdrowia i dla swojej satysfakcji, a to pozwoli Ci na stałe wpisać je w podejście do życia.
To Twój czas na zmiany. Trzymam za Ciebie kciuki i jestem pewna, że sobie poradzisz.
Daj mi znać w komentarzu, co Ciebie motywuje na co dzień do korzystania z moich treningów czy diety. Jestem bardzo ciekawa!
